Wiktor Korecki (1897-1980), Las zimą,I poł. XX w.

olej, płótno 58,5 x 43,5 cm
sygnatura p.d.: ‘Wiktor Korecki’
numer inwentarzowy: UK/16/12/2019/c
POCHODZENIE:
kolekcja prywatna, Bielsko-Biała

Wiktor Korecki,
był jednym z najbardziej płodnych pejzażystów polskich XX wieku. Jego malarstwo cenione jest szczególnie za niepowtarzalny nastrój, grę kolorów i światła. Tematyka jego obrazów odzwierciedla gusta polskiej klasy średniej lat międzywojennych. Malował to, co cieszyło się zainteresowaniem - tematy znane i lubiane z klasyki polskiego malarstwa przełomu XIX i XX wieku: rybaków z siecią znanych z malarstwa Wyczółkowskiego, wilki znane z obrazów Wierusza-Kowalskiego, wijące się strumienie zimą, doceniane wcześniej w pracach Fałata, brzozy i sosny na wrzosowiskach - ulubione tematy Rapackiego. W najdrobniejszych szczegółach odtwarzał obrazy z dzieciństwa spędzonego na Podolu. Częstym tematem obrazów Koreckiego był motyw morza malowanego o różnych porach dnia. Korecki jest autentycznym wielbicielem łąk, lasów, strumieni, słońca, obserwatorem niezliczonych metamorfoz, jakim ulegają pod wpływem różnych jakości światła. Te różne klimaty, jakie tworzy światło, potrafi z mistrzostwem oddawać. Jego krajobrazy dają odczuć widzowi niemal fizycznie klimat miejsca, jego temperaturę, porę dnia. Korecki był niezwykle płodnym malarzem. W latach 60-tych i 70-tych zazwyczaj, co dwa dni malował obraz, co dawało 15 obrazów w miesiącu. Szybkość malowania zawdzięczał wtedy już rutynie, ale nie można nie wspomnieć o fenomenalnej pamięci, dzięki której obrazy nie musiały powstawać w plenerze.
Prace Wiktora Koreckiego znajdują się w kolekcjach prywatnych: w Ameryce, Rosji, na Ukrainie, w Szwecji, Austrii i Meksyku oraz w kolekcjach muzealnych: Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie oraz Muzeum Południowych Moraw w Znojmie. Malował nawet na zamówienia z Afryki.
Wiktor Korecki urodził się 30 czerwca w 1897 roku w Kamieńcu Podolskim. Uczęszczał do Gimnazjum w Kijowie, a następnie do tamtejszej szkoły rysunkowej. W 1921 roku osiedlił się w Warszawie i wkrótce zdobył renomę dobrego pejzażysty. W okresie międzywojennym brał udział w trzech wystawach zbiorowych Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych. Po wybuchu Powstania Warszawskiego wraz z tysiącami mieszkańców Warszawy został wywieziony do Niemiec, gdzie trafił do obozu pracy w Lipsku. Po ucieczce z obozu prawie dwa lata przebywał na Morawach w Czechach. Skąd wrócił do Polski i zamieszkał w Milanówku pod Warszawą. W 1966 roku przeniósł się do Komorowa. Zmarł w 1980 roku.
[Na podstawie opracowania Piotra Chwedorowicza autora wystawy poświęconej Wiktorowi Koreckiemu]